Geleneksel film fotoğrafçılığının, bilgisayar destekli resim işlemi ile birleştirilmesine, dijital (sayısal) fotoğrafçılık denir. Resimler, artık, bilgisayarda çizilmek veya yaratılmak yerine taranıyor veya dijital bir fotoğraf makinesi ile çekiliyor. Resim, bilgisayarın okuyabileceği bir düzenlemede hazır olursa, rahatlıkla değiştirilebilir, düzeltilebilir, yabancılaştırılır, v.s.. Resim işleminin sonunda, hazırlanmış dijital fotoğraf basılabilir, gönderilebilir veya internet sayfalarında kullanılabilir; bunlar, dijital fotoğrafçılığın sunduğu geniş imkânların sadece bazılarını oluştururlar. Geleneksel fotoğrafçılığın vazgeçilmez yardımcıları olan retuş boyaları, fırçalar ve bıçaklar yerlerini, yazılım ve donanımların sınırsız olanaklarına bırakıyorlar. Yeni teknolojiler, kullanıcının yaratıcılığını öne çıkarmak için, çok gelişmiş araçlar sunuyorlar.
Tarihçe
1996 yılının başlarında, fotoğraf piyasasına iki yeni gelişim tanıtıldı: APS (gelişmiş fotoğraf sistemi) ve dijital fotoğrafçılık. Tabiiki her iki sistemin de avantajları vardır. Orta vadede ve kesin olarak, uzun vadede, dijital fotoğrafçılık belirleyici gelişim olarak, görünecektir. Geleneksel teknolojiden dijital teknolojiye geçiş sürecinde, dijital fotoğrafçılık, belirleyici unsur olmaktadır. Doğal olarak, eleştiriler ve tereddütler olabilir ancak...,
Sizin de bir CD-çalarınız veya cep telefonunuz yok mu?
Dijital fotoğraf makinesi nedir?
Dijital fotoğraf makineleri, gelişimin doruk noktasını oluştururlar. Teknolojik gelişimler, en yeni ürünler ve gittikçe câzipleşen fiyatlar, dijital fotoğrafçılığın ve eğlence-tüketim branşının, sağlam temel taşlarını oluşturmakta. Eskiden resimler filme çekilir, banyo yapılır ve taranarak bilgisayara aktarılır, kalite kontrolü yapıldıktan sonra belki bir daha çekim yapılması gerekebilir..., ve en sonunda istenilen netice elde edilirdi. Dijital fotoğraf makineleri, tam bu noktada devreye giriyorlar. Fotoğrafları çekip, anında kontrol edip, silip, yeniden çekip ve bilgisayara yükleyerek, işleyebilirsiniz. Dijital fotoğraf makinelerinin filme, fotoğrafların ise kimyasal banyolara ihtiyacı yoktur; çünkü doğrudan hafıza kartına kayıt edilirler. Dijital resimler bilgisayara, daha hızlı aktarılır. Bu nedenler dijital fotoğraf makineleri ve kameralerını, yeni başlayanlardan mesleki kullanıcılara kadar, fotoğraf ile uğraşan herkesin tercih ettiği araçlar hâline getirmişlerdir.
Temel kurallara uyulduğunda fotoğraf istediğiniz gibi olur...
Dijital fotoğrafçılık, doğal olarak, geleneksel fotoğrafçılık temelindedir. Burada da otomatik netleme (AF), diyafram ve enstantane gibi kavramlar geçerlidir. Bu kavramları geleneksel SLR makinelerden tanıyoruz, ancak diğer film kullanan makinelerde pek pek işlemedik. Bu noktada dijital fotoğrafçılığın bir avantajı daha ortaya çıkıyor: güncel dijital makinelerin, ufak ve toplu olmalarına rağmen, SLR makinelerin ayar olanaklarına sahip olmak gibi, dâhiyane özellikleri mevcut.
Makineyi, otomatik ayarlar ile sınırlı olarak kullanmak istemiyorsanız, otomatiği kapatıp, el ile kullanınız. Bu konuda makinenin, el ile yapılan ayarlarının kolayca erişilebilir olması gerekir, yoksa sürekli olarak kullanım kılavuzuna bakmak zorunda kalabiliriz. FinePix serisinin bütün modelleri, bir çok işleve kolayca ulaşabileceğiniz şekilde tasarlanmıştır.
Öneri: Bazen, bütün işlevler kullanım kılavuzunda yer almayabilir veya anlaşılmayabilir, bu durumda işlev tuşları ile oynamaktan çekinmeyiniz veya en yakın Fujifilm Dijital bayiinize danışabilirsiniz.
Otomatik netleme (AF) nedir nasıl çalışır?
Çoğu makinelerin otomatik netleme sistemleri, pasif (durağan) işlerler. Bu işlemde kontrast’a (zıtlık) göre ölçüm yapılır. AF-sisteminin kullanımı çok kolaydır: çekmek istediğiniz nesneyi seçip, hedeflediğinizde deklanşöre yarım basarak netlemeyi yapmış olursunuz. Ancak, zaman zaman, sadece dijital makinelerde olmayan, netleme sorunları ile karşılaşabiliyoruz. Aşağıda, en çok karşılaşılan sorunları ve bunların çözümlerini sıraladık: Okumaya Devam >>
DİJİTAL FOTOĞRAF MAKİNENİZLE NASIL ÇEKERSİNİZ?
“Benim ortalama bir makinem var, bu iş için profesyonel bir makine gerekir mi?” diye kaygı duyuyorsanız, “Hayır, en basit makine ile bile birşeyler yaparız” derim.
Neler lazım?
* Bir fotoğraf makinesi (pozlama süresi ile -shutter deniyor buna- oynanabilmeli)
* Bir üçayak varsa makineyi sabitlemek için iyi olur.
* Fotoğrafları birleştirecek program (Photomatix ya da Photoshop CS2 ve yukarısı yapıyor)
Başlayalım. Makinenizi sabit nesnenin önüne koyun. Işık ölçümü +2EV olacak kadar çok ışık alacağı poza getirin. Bu genelde M yazan moda getirdiğinizde manuel ayarladığınız kısımdır. f (exposure / diyafram ) değeri bu işlem sırasında sabit tutulur. Sadece shutter hızı yani pozlama süresi değiştirilir. Daha yüksek bir değere çekilir. (Böylece parlak olan pozu çektik)
* Sonra 0EV olacak şekilde yeniden çekin. (Normal pozu çektik)
* Son olarak -2EV olacak şekilde çekin. (Bu da karanlık poz)
Kimileri bu EV leri şöyle veriyor
-1EV, 0EV ve +1EV veya
-1EV, +1EV ve +3EV
Önemli notlar: Aynı kareyi çekmek gerektiğinden mümkünse hiç birşey hareket etmemeli ve deklanşöre parmağınızla bastığınızda titremesini istemiyorsanız ya zamanlama ile çekmeli ya da gelişmiş makielerde uzaktan kumanda kullanmalısınız.
PROFESYONEL BİR MAKİNENİZ VARSA
Fotoğraf makinesinin f diyafram açıklığı sabit kalacak. Siz sadece shutter pozlama ile oynayacaksınız. Altı kez çekecekseniz diyelim ki, 1/3, 1/10, 1/20, 1/40, 1/100, 1/250 shutter hızlarını kullanıyoruz.
Bu sırada makine titrememeli (uzaktan kumanda veya deklanşör kablosu kullanmalı) f değişmemeli. ISO100 den yukarı çıkmazsanız en güzeli. Bracket kontrolü varsa +2 EV 0EV ve - 2EV pozlama yapacak şekilde 3lü pozlama yapın. Çekimlerde varsa RAW formatı JPEG yerine kullanın. 3g
Kaynak :http://www.gunesintamicinde.com, 3g
